Իմ կարծիքով մեր գլխավոր հերոսը սովորական մարդ էր, որը զբաղվում էր սովորական բաներով, բայց բոլորի մոտ գալիս է փոխվելու և սիրահարվելու պահը։ Մեր տղաների մոտ սկսվում են առաջանալ մտքեր, թե ոնց է կարելի մտնել կռվի մեջ կամ ոնց է կարելի կռվել աղջկա համար, դա ընդամենը մի պահ է և այդ պահին դու ուզում ես դառնաս ինչքան հնարավոր է ուժեղ։ Մենք ուզում ենք ցույց տալ ուրիշ տղաներին, որ մենք իրանցից ավելի մեծ և ուժեղ ենք։ Այդպես մենք հեռվացնում ենք ուրիշ տղաներին մեր աղջիկներին։ Բայց մեր հերոսը սովորական պատմություն ունի, որովհետև նա սկզբում ծեծ է ուտում հետո մի ժամանակի ընթացքում ուժ է հավաքում և սկսում է հետ տալ այդ ամբողջ ծեծը։ Կարևորը առաջին քայլն է իսկ դրանից հետո կարելի է արդեն հանգիստ ընգերուհի ունենալ։
ԱՐԵԳ ԱԲԳԱՐՅԱՆ 