Օրերից մի օր, թագաբոր Էվրիսֆեյին կանչեցին խնջույքի, խնջույքը կաղմակերպել էր Էվորիսֆեյի հին ու ամենա մտերիմ ընկերը։ Կաստիրոսը իմացավ, որ իր լավ ընկերը եկել է իր խնջույքին և արագորեն գնաց նրան հյուրասիրելու գինով, աստծու գինով, Դիանիսի հրաշալի անմոռանալի համով գինիյով։ Երբ Կաստիրոսը բերեց այդ գինին այն ոնցվոր փայլում էր, Հետո Էվրիսֆեյը հարցրեց Կաստիրոսին․
Էվիրսֆեյ—Ինչ համոեղ գինի է, որտեղից ես ստացել այս հրաշալի գինին։
Կաստիրոս—Իմ լավ ընկեր ես այս գինին ստացել եմ աստծուց Դիանիսից։
Էվիրսֆեյ—Իմ լավ ընկեր ես կուզեի առնել այս գինին քեզնից։
Կաստիրոս—Կներես իմ լավ ընկեր, բայց ես խոսք է տվել Դիանիսին որ երբեք չեմ ծախի այս գինին։
Էվիրսֆեյ—Ես հասկանում եմ իմ լավ ընկեր, այդ դեպքում տուր ինձ այդ գինին, ոնց որ նվեր։
Կաստիրոս—Կներես իմ լավ ընկեր բայց այս գինին ես չեմ կարող տալ ոչ մեկին և չեմ կարող ծախել և ամեն մի մարդ կարող է խմել մի բաժակ։
Էվիրսֆեյը հասկացավ Կաստիրոսի վիճակը և գնաց տուն, հանգստանալու հաջորդ օրը, Էվիրսֆեյը փորձեց խմել սովորական գինի և չկարողացավ, որովհետև այն գինին այնքան համեղ էր, ուրիշ գինիների համը իրա համար զզվոելի էր։ Էվիրսֆեյը սկսեց մտածել, թե ինչ անի, որ գինու համը նորից կարողանա զգա։ Նա մտածում է, մտածում է և հասկանում է, որ պետք է էլի մա անգամ խմել այդ գինին և հիշում է, որ իր ընկերը չի կարող հյուրասիրել երկրորդ անգամ այդ գինին, որովհետև այդպես ասեց աստվածը։ Էվիրսֆեյը հիշեց իր եխպորը Գիռակլին, որ նա հիմա տասներկու պոդվիգ ունի և մտածեց ախր վատ չի լինի եթե ունենա տասներեք հատ պոդվիգ։ Անցավ էլի մի օր և Էվիրսֆեյը հրամայեց իր զինվորների գնալ և գտնել Գիռակլին և բերել իր մոտ։ Այդ ժամանակ Գիռակլը հաց էր ուտում, որ գնար ճամբորդության ամբողջ աշխարհով ման գալը։ Հենց գիռակլը ավարտեց ուտելը նրա մոտ եկավ գինիռալ Բաշտալը, նա գիտեր, որ նրան կգտնի խոհանոցում և դրա համար էլ գնաց միանգամից այնտեղ։
Բաշտալ—Հն նորից էս ուտում կովի միս։
Գիռակլը թեքվեց և նայեց Բաշտալի վրա, բայց ոչ մի բան չպատասխանեց։
Բաշտալ—Գիռակլ քեզ կանչում է թագավորը, դու պարտադիր պետք է գնաս։
Գիռակլը հոքոց հանելով ասում է․
Գիռակլ—Լավ կգնամ։
Բաշտալը բերանը փակեց և գնաց Գիռակլի հետևից Թագավորի մոտ։ Էվիրսֆեյը անհամփեր սպասում էր երբ իր եղբայրը կգա։ Գիռակլը մտածում էր թե ինչ առաջադրանք կտա իրեն եղպայրը, հիշելո այն անիմաստ առաջադրանքները, օրինակ թե ոնց մի օր ասեց, որ իրեն բերի բլոճի սիրտը, որ տեսնի թե իչպիսի տեսք ունի։
ԱՐԵԳ ԱԲԳԱՐՅԱՆ 